Το 2016, ήταν μια ακόμα αρνητική χρονιά για την αγορά των γεωργικών ελκυστήρων, καθώς οι πωλήσεις έφθασαν μόλις τις 1.120 έναντι των 1.491 του 2015, παρουσιάζοντας πτώση της τάξης του 25%. Αξίζει να σημειωθεί ότι και το 2015 υπήρξε πτώση κατά 18%, έχουμε δηλαδή μια συρρίκνωση της αγοράς στην 2ετία που αγγίζει το 40%. Σε πολύ χαμηλά επίπεδα κινήθηκε και η αγορά των θεριζοαλωνιστικών μηχανών με μόλις 13 πωλήσεις, αλλά και η αγορά των χορτοδετικών μηχανών με μόλις 49 τμχ. Η συνεχής συρρίκνωση της αγοράς των γεωργικών μηχανημάτων τα τελευταία χρόνια, μειώνει τον βαθμό εκμηχάνισης και επιδεινώνει την ανταγωνιστικότητα του πρωτογενή τομέα της οικονομίας μας.
Αλλά και σ’ αυτή την πολύ περιορισμένη αγορά των 1.120 ελκυστήρων που πουλήθηκαν το 2016, ποσοστό 75% αφορά δενδροκομικούς ελκυστήρες χαμηλού κόστους αγοράς και κατά κανόνα χαμηλής τεχνολογικής κλίμακας, στην κατηγορία των ιπποδυνάμεων 75-85ΗΡ.
Η ανακοίνωση του νέου ΠΑΑ 2014-2020 στο οποίο περιλαμβάνονται επιδοτήσεις για επενδύσεις σε αγροτικό εξοπλισμό, έχει αναστείλει την αγορά των μηχανημάτων και όποιες εμπορικές πράξεις γίνονται αφορούν αντικατάσταση εξοπλισμού που πλέον έχει τεθεί εκτός λειτουργίας ή αγορές εντελώς απαραίτητων και φτηνών μηχανημάτων. Η αγορά μεγάλων και σύγχρονων ελκυστήρων έχει παγώσει και εξαρτάται άμεσα από την υλοποίηση των νέων προγραμμάτων.
Μετά από διαδοχικές αναβολές, η έναρξη του νέου κύκλου των Σχεδίων Βελτίωσης, κατά δήλωση της πολιτικής ηγεσίας αναμένεται μέχρι το τέλος του πρώτου 6μηνου του 2017. Αν συμβεί αυτό, τότε μπορεί η αγορά των γεωργικών ελκυστήρων να παρουσιάσει μια μικρή ανάκαμψη της τάξης του 10%, διαφορετικά θα έχουμε και νέα μείωση που θα οδηγήσει την αγορά σε 3ψήφια νούμερα!
Ο Πρόεδρος του ΣΕΑΜ κος Σάββας Μπαλουκτσής δήλωσε σχετικά: « Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου, ο συνολικός στόλος των τρακτέρ που είναι σε λειτουργία, εκτιμάται γύρω στα 180.000 μηχανήματα. Με ένα ελάχιστο ποσοστό αντικατάστασης 2% ετησίως, θα έπρεπε να έχουμε μια σταθερή αγορά κοντά στα 3.500 τρακτέρ ετησίως. Βλέπουμε λοιπόν πόσο καθυστερεί η αντικατάσταση του γερασμένου στόλου, η μέση ηλικία του οποίου πλέον ξεπερνάει τα 26 χρόνια(!) και τι σημαίνει αυτό για το κόστος παραγωγής και τον βαθμό ανταγωνιστικότητας των ελληνικών αγροτικών προϊόντων».